وبلاگ جامع اسلام اهل بیت

جشن های میلاد اهل بیت و مراسمات شادی از بهترین کارها هستند ولی هر چیزی احکامی دارد. یکی از مسائلی که باید احکام آن را دانست، کف زدن و دست زدن است. در مورد دست زدن در حسینیه ها و مساجد بعضی از مراجع تقلید حکم به کراهت و بعضی ها حکم به حرمت آن داده اند. امروز میخواهم نظر مراجع عظام تقلید را برای شما بذارم که ان شاء الله مورد توجه تمام محبان اهل بیت (ع) و به خصوص هیئتی ها شود.

برای مشاهده نظر مراجع به ادامه مطلب مراجه کنید:

اربعین حسینی بزرگترین اجتماع بشری در جهان و واقعا هشتمین مورد از عجائب دنیاست. این مراسم که همه ساله پرشکوه برگزار میشود و علاوه بر شیعیان، سایر مذاهب اسلام و حتی غیر مسلمانان در آن شرکت میکنند که نشان از وحدت است.

«معماي 204» عنوان مستندي است که در واحد رصد و پژوهش شبکه جهاني ولايت تهيه و توليد شده است

در اين مستند با ارائه 42 دليل که در تمامي آن ها به نحوي حکومت آل سعود دخيل بوده است و با استناد به تصاوير و سخنان شاهدان عيني، مسوولين رسمي و اطلاعات خبرگزاري ها تلاش شده است تا جلوي تحريف واقعيت اين فاجعه دردناک که با بايکوت خبري و سکوت رسانه اي کشورهاي غربي و عربستان همراه بود، به صورت مستدل گرفته شود.

در ساخت اين مستند 44 دقيقه اي از آرشيو گروه رصد و پژوهش شبکه جهاني ولايت و آرشيو سازمان صداوسيماي جمهوري اسلامي ايران استفاده شده است.

 پاسخ از شیخ احمد بدر الدین حسون مفتی اعظم اهل سنت سوریه

1- مداد آهنی و بیت شعر

لَمَّا قُتِلَ الْحُسَيْنُ بن عَلِيٍّ رضي اللَّهُ عنهما إحتزوا رَأْسَهُ وَقَعَدُوا في أَوَّلِ مَرْحَلَةٍ يَشْرَبُونَ النَّبِيذَ يَتَحَيَّوْنَ بِالرَّأْسِ فَخَرَجَ عليهم قَلَمٌ من حَدِيدٍ من حَائِطٍ فَكَتَبَ بِسَطْرِ دَمٍ

أَتَرْجُو أُمَّةٌ قَتَلَتْ حُسَيْنًا  شَفَاعَةَ جَدِّهِ يوم الْحِسَابِ

فَهَرَبُوا وَتَرَكُوا الرَّأْسَ ثُمَّ رَجَعُوا

معجم الکبیر / ج 3 / ص 123  امالی جرجانی /  ج 1 / ص 242  تاریخ مدینة دمشق / ج 14 / ص244

زمانی که امام حسین (ع) شهید شد، سر مبارک آن را بریدند و جشن برگزار کردند در آن هنگام مدادی آهنی از دیواری خارج شد و با خون نوشت:

آیا امتی که حسین (ع) را کشت انتظار شفاعت جدش را دارد؟؟؟

پس سر را رها کرده و فرار کردند سپس برگشتند.

اهل سنت براي اثبات مشروعيت خلافت عثمان به انتخاب او توسط شوراي شش نفره استناد کرده‌اند. براي ابطال اين قضيه نيز دلايل متعددي وجود دارد؛ از جمله:

عمر بن خطاب معتقد به شوري نبود!

در کتاب‌هاي اهل سنت روايات وجود دارد که ثابت مي‌کند خليفه دوم به شورا اعتقاد نداشته است و تصريح مي‌کرد که اگر اشخاصي زنده بودند، آن‌ها را خودش انتخاب مي‌کرد نه اين که انتخاب را به شورا واگذار کند؛ از جمله عبارات ذيل از او نقل شده است:

لو كان سالم حيا ما جعلتها شوري

اگر سالم زنده بود، شورا قرار نمیدادم

الاستيعاب ج 2 ص 568